Aanslagen zijn helaas aan de orde van de dag bijna, en een 'Dé Aanslag' (uitgezonderd het boek van Harry Mulisch wellicht) is moeilijk te definiëren. Met lenzen is het een beetje hetzelfde: er is geen 'Dé Aanslag'. Volgens een uitstekend artikel van Lakshman Subbaraman - wereldwijd expert op dit gebied - in Contact Lens Update hebben de menselijke tranen een variëteit aan proteïnen, lipiden, mucinen en electrolieten, met verschillende functies. Deze traanfilmcomponenten vormen binnen de eerste minuten meteen een aanslag, afhankelijk van het lensmateriaal. Echter, er is geen direct bewijs dat deze aanslag een negatief effect heeft op het draagcomfort, zoals altijd aangenomen werd. Sterker nog, de vraag is: is aanslag op een lens misschien zinvol? Na een lang betoog concludeert Lakshman dat sommige proteïnen zoals lysozym en lactoferrine op lenzen geen kwaad kunnen, maar inderdaad een positieve bijdrage kunnen leveren mits ze hun originele staat behouden. Hetzelfde geldt voor lipiden - die als smeermiddel fungeren en misschien zelfs effectief zijn tegen sommige micro-organismen. Toekomstig contactlens onderzoek richt zich dan ook vooral op het behouden van de originele staat van de aanslag, en op het ontwikkelen van lensmaterialen die selectief 'goede' proteïnen en lipiden kunnen aantrekken.