THE GOSPEL OF JESUS CHRIST ACCORDING TO JOHN (11.1-46)

Now a certain man was ill, Lazarus of Bethany, the village of Mary and her sister Martha.  Mary was the one who anointed the Lord with perfume and wiped his feet with her hair; her brother Lazarus was ill. So the sisters sent a message to Jesus, "Lord, he whom you love is ill." But when Jesus heard it, he said, "This illness does not lead to death; rather it is for God's glory, so that the Son of God may be glorified through it."  Accordingly, though Jesus loved Martha and her sister and Lazarus,after having heard that Lazarus was ill, he stayed two days longer in the place where he was.

Then after this he said to the disciples, "Let us go to Judea again."  The disciples said to him, "Rabbi, the Jews were just now trying to stone you, and are you going there again?"  Jesus answered, "Are there not twelve hours of daylight? Those who walk during the day do not stumble, because they see the light of this world. But those who walk at night stumble, because the light is not in them." After saying this, he told them, "Our friend Lazarus has fallen asleep, but I am going there to awaken him." The disciples said to him, "Lord, if he has fallen asleep, he will be all right."  Jesus, however, had been speaking about his death, but they thought that he was referring merely to sleep.  Then Jesus told them plainly, "Lazarus is dead. For your sake I am glad I was not there, so that you may believe. But let us go to him." Thomas, who was called the Twin, said to his fellow disciples, "Let us also go, that we may die with him."

When Jesus arrived, he found that Lazarus[d] had already been in the tomb four days. Now Bethany was near Jerusalem, some two miles away, and many of the Jews had come to Martha and Mary to console them about their brother.  When Martha heard that Jesus was coming, she went and met him, while Mary stayed at home.  Martha said to Jesus, "Lord, if you had been here, my brother would not have died.  But even now I know that God will give you whatever you ask of him."  Jesus said to her, "Your brother will rise again."  Martha said to him, "I know that he will rise again in the resurrection on the last day."  Jesus said to her, "I am the resurrection and the life.Those who believe in me, even though they die, will live,  and everyone who lives and believes in me will never die. Do you believe this?" She said to him, "Yes, Lord, I believe that you are the Messiah,[g] the Son of God, the one coming into the world."

When she had said this, she went back and called her sister Mary, and told her privately, "The Teacher is here and is calling for you." And when she heard it, she got up quickly and went to him.  Now Jesus had not yet come to the village, but was still at the place where Martha had met him. The Jews who were with her in the house, consoling her, saw Mary get up quickly and go out. They followed her because they thought that she was going to the tomb to weep there. When Mary came where Jesus was and saw him, she knelt at his feet and said to him, "Lord, if you had been here, my brother would not have died."  When Jesus saw her weeping, and the Jews who came with her also weeping, he was greatly disturbed in spirit and deeply moved.  He said, "Where have you laid him?" They said to him, "Lord, come and see."  Jesus began to weep. So the Jews said, "See how he loved him!"  But some of them said, "Could not he who opened the eyes of the blind man have kept this man from dying?"

38 Then Jesus, again greatly disturbed, came to the tomb. It was a cave, and a stone was lying against it. 39 Jesus said, "Take away the stone." Martha, the sister of the dead man, said to him, "Lord, already there is a stench because he has been dead four days." 40 Jesus said to her, "Did I not tell you that if you believed, you would see the glory of God?" 41 So they took away the stone. And Jesus looked upward and said, "Father, I thank you for having heard me. 42 I knew that you always hear me, but I have said this for the sake of the crowd standing here, so that they may believe that you sent me." 43 When he had said this, he cried with a loud voice, "Lazarus, come out!" 44 The dead man came out, his hands and feet bound with strips of cloth, and his face wrapped in a cloth. Jesus said to them, "Unbind him, and let him go."

45 Many of the Jews therefore, who had come with Mary and had seen what Jesus did, believed in him. 46 But some of them went to the Pharisees and told them what he had done.

ՅԻՍՈՒՍ ՔՐԻՍՏՈՍԻ ԱՒԵՏԱՐԱՆԸ ԸՍՏ ՅՈՎՀԱՆՆԷՍԻ (11.1-46)
 

Յիսուս երբ լսեց, ըսաւ.- Այս հիւանդութիւնը ոչ թէ մահուան, այլ Աստուծոյ փառքին պիտի ծառայէ եւ պատճառ պիտի ըլլայ որ Աստուծոյ Որդին փառաւորուի:

Յիսուս կը սիրէր զանոնք՝ Մարթան, անոր քոյրը Մարիամը եւ Ղազարոսը: Սակայն հակառակ Ղազարոսի հիւանդութեան լուրը առնելուն, երկու օր եւս մնաց հոն՝ ուր կը գտնուէր: Յետոյ ըսաւ իր աշակերտներուն.- Եկէք կրկին Հրէաստան երթանք:

Աշակերտները ըսին իրեն.- Վարդապետ, Հրէաստանցիները դեռ նոր կÿուզէին քեզ քարկոծել, հիմա կրկի՞ն հոն կÿերթաս:

Յիսուս անոնց պատասխանեց.- Ցերեկը տասներկու ժամ չէ՞: Ան որ ցերեկ ատեն կը քալէ՝ չի սայթաքիր, որովհետեւ այս աշխարհի լոյսով իր շուրջը կը տեսնէ: Բայց ան որ գիշեր ատեն կը քալէ՝ կը սայթաքի, որովհետեւ լոյս չունի:

Յիսուս այս խօսքերը ըսելէ ետք՝ աւելցուց.- Մեր բարեկամը՝ Ղազարոս քնացած է, երթամ արթընցնեմ զինք:

Աշակերտները իրեն ըսին.- Տէր, եթէ քնացած է՝ ուրեմն կÿառողջանայ:

Յիսուս Ղազարոսի մահուան ակնարկութիւն կÿընէր, մինչ աշակերտներուն այնպէս թուեցաւ՝ թէ անոր քնանալուն կÿակնարկէ: Այն ատեն բացայայտ կերպով ըսաւ.- Ղազարոս մեռաւ. բայց ես հոն չըլլալուս՝ ձեզի համար ուրախ եմ, որովհետեւ դուք ինծի պիտի հաւատաք: Ուրեմն եկէք իր քով երթանք:

Թովմաս, որ Երկուորեակ կը կոչուէր, ընկերներուն ըսաւ.- Օ՛ն, եկէք մենք ալ երթանք իրեն հետ մեռնելու:

Երբ Յիսուս Բեթանիա հասաւ, արդէն իսկ Ղազարոս չորս օրէ ի վեր թաղուած էր: Բեթանիա Երուսաղէմի մօտիկ է, միայն երեք քիլոմեթր հեռու: Հրեաներէն շատեր հոնկէ եկած էին Մարթայի եւ Մարիամի մօտ, զանոնք մխիթարելու համար իրենց եղբօր մահուան առիթով: Մարթա երբ լսեց թէ Յիսուս կու գայ, դիմաւորելու գնաց, մինչ Մարիամ տունը մնաց: Մարթա Յիսուսի ըսաւ.- Տէր, եթէ հոս ըլլայիր՝ եղբայրս չէր մեռներ: Բայց հիմա իսկ գիտեմ, թէ ինչ որ Աստուծմէ խնդրես՝ Աստուած քեզի պիտի տայ:

Յիսուս անոր ըսաւ.- Եղբայրդ յարութիւն պիտի առնէ:

Մարթա պատասխանեց.- իտեմ որ յարութիւն պիտի առնէ վերջին օրը, յարութեան ատեն:

Յիսուս ըսաւ.- Ես եմ յարութիւնը եւ կեանքը: Ան որ ինծի կը հաւատայ, թէպէտեւ մեռնի՝ պիտի ապրի: Իսկ ան որ ողջ է եւ ինծի կը հաւատյ՝ երբեք պիտի չմեռնի: Կը հաւատա՞ս ըսածիս:

Այո, Տէ՜ր,- պատասխանեց Մարթա,- կը հաւատամ թէ դուն ես Քրիստոսը, Աստուծոյ Որդին, որ աշխարհ պիտի գայիր:

Մարթա այս խօսքերը ըսելէ ետք գնաց եւ իր քոյրը՝ Մարիամը կանչեց եւ փսփսալով ըսաւ.- Վարդապետը եկած է եւ քեզ կը կանչէ:

Մարիամ լսելուն պէս ոտքի ելաւ եւ Յիսուսի մօտ գնաց: Յիսուս տակաւին գիւղ չէր մտած, այլ կեցած էր հոն՝ ուր Մարթա զինք դիմաւորած էր: Տան մէջ գտնուող Հրեաները, որոնք Մարիամը կը մխիթարէին, երբ տեսան որ աճապարանքով ոտքի ելլելով գնաց, հետեւեցան անոր, որովհետեւ կարծեցին թէ գերեզման կÿերթայ՝ հոն լալու համար: Մարիամ հասաւ այնտեղ՝ ուր Յիսուս կեցած էր: Հազիւ զայն տեսած, անոր ոտքերուն ինկաւ եւ ըսաւ.- Տէր, եթէ հոս ըլլայիր, եղբայրս չէր մեռներ:

Յիսուս երբ տեսաւ Մարիամը որ կու լար, ինչպէս նաեւ անոր հետ եկող Հրեաները որոնք կու լային, հոգեպէս խռովեցաւ եւ յուզուած՝ ըսաւ.- Ո՞ւր թաղեցիք զինք:

Անոնք ըսին.- Տէ՜ր, եկուր եւ տես:

Յիսուս լացաւ: Հրեաները իրարու կÿըսէին.- Տեսէք թէ որքան կը սիրէր զայն:

Ոմանք ալ կÿըսէին.- Այս մարդը որ կոյրին աչքը բացաւ, չէ՞ր կրնար այնպէս մը ընել՝ որ Ղազարոսը չմեռնէր:

Յիսուս դարձեալ ներքնապէս յուզուեցաւ եւ մօտեցաւ գերեզմանին, որ քարայր մըն էր եւ որուն մուտքին քար մը դրած էին: Յիսուս ըսաւ.- Վերցուցէք քարը:

Մարթան, մեռնողին քոյրը, ըսաւ անոր.- Տէր, հիմա նեխած պէտք է ըլլայ, որովհետեւ չորս օրէ ի վեր թաղուած է:

Յիսուս Մարթային ըսաւ.- Քեզի չըսի՞, որ եթէ հաւատաս, Աստուծոյ փառքը պիտի տեսնես:

Երբ անոնք քարը վերցուցին, Յիսուս աչքերը վեր բարձրացուց եւ ըսաւ.- Հա՜յր, շնորհակալութիւն քեզի՝ որ լսեցիր զիս: իտեմ որ միշտ կը լսես զիս. բայց ինչ որ այժմ կÿըսեմ՝ շուրջս գտնուող ժողովուրդին համար կÿըսեմ, որպէսզի անոնք հաւատան թէ դուն ղրկեցիր զիս:

Ասիկա ըսելէ ետք՝ բարձր ձայնով կանչեց.- Ղազարոս, դուրս եկուր:

Ու Ղազարոս դուրս ելաւ՝ ոտքերը եւ ձեռքերը պատանքով փաթթուած եւ երեսը վարշամակով ծածկուած:

Յիսուս ըսաւ անոնց.- Քակեցէք պատանքը եւ ձգեցէք որ երթայ:

Հրեաներէն շատեր, որոնք Մարիամենց տունը եկած էին, երբ Յիսուսի կատարած այս հրաշքը տեսան, հաւատացին անոր: Սակայն ուրիշներ գացին Փարիսեցիներուն մօտ եւ պատմեցին ինչ որ Յիսուս կատարեց: