Een vooraanstaande corneachirurg werd onlangs gevraagd hoe hij dacht over de invloed van het effect van UV op de diepere lagen van het oog bij corneale cross-linking, waarop hij antwoordde: 'is er nog meer achter de cornea dan?'. Dit was uiteraard gekscherend bedoeld, maar ik denk dat wij onszelf, werkzaam in de contactlenspraktijk, ook wel eens schuldig maken aan corneafilie. Want laten we niet vergeten dat er heel andere onderdelen van het oog zijn (heb ik gehoord) die ook belangrijk zijn voor het zicht. Sterker nog: er zit een heel lichaam aan dat oog vast (schijnt echt waar te zijn!). Ter illustratie: zomaar een greep uit de recente literatuur, waar de relatie tussen het voorste oogsegment en de rest van het lichaam aan bod komt: corneadeposities bij een HIV positieve patiënt (in: Cornea), contactlenzen (en de cornea) bij diabetes mellitus (in: Contactlens Inside) oculaire manifestaties bij Syfilis, waaronder scleritis en episcleritis (in: Graefes Arch Clin Exp Ophthalmol) en centrale corneale dikte in relatie tot centrale retinale veneuze occlusie (in: J Med Assoc Thai). Ken de lensdrager die bij u in de stoel zit. En vergeet het belang niet van een uitgebreid oogonderzoek, én het belang van een goede anamnese.

De in het vorige item genoemde corneale cross-linking was onlangs ook op televisie bij 'Afslag UMC Utrecht'. Hierin wordt een patiënt gevolgd die keratoconus heeft: 'een aandoening waarbij het hoornvlies (cornea) langzaam uitpuilt en dunner wordt' zoals in het stuk wordt gezegd. Om een hoornvliestransplantatie te voorkomen adviseert men de nieuwe behandeling corneale cross-linking, die de keratoconus hopelijk kan stabiliseren. Het is een poliklinische behandeling, wordt verteld, die ongeveer een uur duurt. 'Visuswinst is niet waarschijnlijk, maar stabilisatie is het uitgangspunt', vertelt Dr. Tahzib in het programma. De verwachting en hoop is dat de kans op hoornvliestransplantaties in de toekomst minder zal zijn door deze techniek op bredere schaal toe te passen. Het UMC Utrecht doet uitgebreidt onderzoek naar deze nieuwe techniek.

Onderzoekers in Australië hebben gekeken naar de tijdsduur tot het ontstaan, en de intensiteit van vloeistof-geïnduceerde corneale staining bij silicone hydrogel lensdragers. De hoeveelheid staining nam toe op elk gemeten tijdspunt vanaf het inzetten van de lens (op 15, 30, 45 en 60 minuten), maar bleef daarna stabiel (de maximale meetduur was 2 uur). Een ander artikel in Contact Lens & Anterior Eye, geschreven door onderzoekers van de Universiteit van Waterloo, vergeleek een multi-purpose lensvloeistof met een one-step waterstofperoxide systeem bij silicone hydrogel lensdragers. Beide systemen scoorden gelijk in comfort, droogheidservaring en visus. Alleen liet het waterstofperoxide systeem een langere comfortabele draagtijd zien van 10.93 uur versus 9.84 uur voor het multi-purpose systeem.