De beoordeling van de stabiliteit van een torische lens heeft traditioneel gezien altijd statisch, achter de spleetlamp, plaatsgevonden. Onderzoek van Graeme Young en zijn onderzoeksteam laat zien dat we hier voorzichtig mee moeten zijn. De onderzoekers keken naar de rotatie van de torische lens terwijl de lensdragers in verschillende blikrichtingen keken. Bij het naar boven kijken hadden de lenzen de neiging inferior-nasaal te roteren, in de andere blikrichtingen inferior-temporaal, met een variatie van 3° tot 10° in rotatie. Ook keek men naar wat er gebeurde als de lensdragers op hun zij lagen - de verandering in rotatie van de lens varieerde daarbij zelfs van 11° tot 29°, met een significante afname in visus als gevolg. Het gaat misschien te ver alle onderzoeken naar de stabiliteit van torische zachte lenzen daarmee naar de prullenbak te verwijzen (want deze zijn alle met de statische methode gemeten). Maar het toont wel aan dat de praktijk soms wat anders aan kan geven dat de theorie, en dat de subjectieve beleving van de lensdrager in zijn/haar omgeving heel belangrijk is. Je zou maar een liggend beroep hebben bijvoorbeeld. 

 

Dat omega-3 uit onder andere vis een positief effect kan hebben op de traanfilm is bekend, maar het effect is dan wel positief, maar meestal toch vrij gering. Kunsttranen kunnen een groter en sneller effect hebben. Het druppelen van kunsttranen voor en na een oculaire stresssituatie blijkt duidelijk verlichting te geven volgens de Nieuws van de Sponsor van deze maand. Maar ook geven Mirjam van Tilborg en Lisette Wijdemans in een hele praktische (boter bij de vis!) correspondentie aan dat nadat de druppels 30 dagen gebruikt zijn, er een duidelijke verbetering van het oogoppervlak zichtbaar moet zijn, anders heeft het geen zin. En lensdragers en oogdruppels? Wanneer je bedenkt dat een individu per dag meer dan 10.000 keer knippert, kun je je indenken dat het oppervlak waar de ooglidrand overheen glijdt, soepel en glad moet zijn. Hoe meer weerstand het oppervlak geeft, hoe meer irritatie in het 'lidwiper-gebied' ontstaat. Bij het soepel en glad houden van het oppervlak van de contactlens kunnen oogdruppels een mogelijke rol spelen.

De keuze voor zacht of vormstabiel voor de correctie van een irregulair corneaoppervlak is niet altijd simpel. Het comfort van het ene of het zicht van de andere - vlees of vis? Maar er is nu een lens die dat beide kan bieden, mits juist aangepast: de hybride contactlens. Rob Koster laat in de Uit-de-Praktijk van deze maand zien wat de mogelijkheden zijn, en hoe deze lens dient te worden aangepast. In deze casus beschrijft hij een 27-jarige man die twee weken eerder tijdens zijn werk als betonboorder een stukje beton in het linker oog heeft gekregen, wat heeft geleid tot een paracentraal corneaal litteken. De lens wordt uiteindelijk goed verdragen, en de visus is 1.0.